يك شعر از ياسين نمكچيان

صداي تو
زيبا ترين صداي پرندگان دنياست
و در چشم هاي تو
موج هايي كه دريا را
در چشم هاي من مي تاباند
هم از اينگونه است كه گاه گاهي مي خواهم
دست هايم را
در موهاي تو قلاب كنم
هم از اينگونه است كه مي خواهم
دلتنگي ابرهاي اين سرزمين را
بر شانه هاي تو سر بگذارم
اما اينها
وارونه اتفاق مي افتند
كه من بي تو
سرنوشت شومي را ورق مي زنم
و در لنگرود
زيبايي هايي را مي نويسم
كه اصلا زيبا نيستند