الله تي‌تي

۱
مخملباف هیچگاه مخملباف نبود. در روزهای آغاز به کارش که هنوز در حوزه هنری کار می کرد مخالفانش نام مومن باف به  او داده بودند و سالها بعد و پس از فیلم های شبهای زاینده رود  و نوبت عاشقی دوستان سابق اش در حوزه هنری او را به نام مهمل باف می شناختند. این ماجرای کسی بود که از دنده راست برخاست و به دنده چپ غلتید و الان هم کاملا خلاص شده است از این دو طرف.
۲
دیشب شبکه پنج با مسعود ده نمکی کارگردان تازه به دوران رسیده «اخراجی ها» گفتگو یی پیرامون فیلم پر سر و صدایش داشت. مردی که تا دیروز چماق در دست داشت امروزه چهره ای فرهنگی یافته و به هیات یک منتقد فرهنگی برآمده است. یکی از دوستان می گفت که زنی در جشنواره فیلم فجر از ده نمکی پرسید که آیا شما چماقتان را چه کرده اید؟ و این کارگردان بنام پاسخ می دهد که هر وقت نیاز باشد دوباره آنرا بدست می گیرم.
۳
از همه این ها که بگذریم تنها یک نکته می ماند. من هرگاه به فیلم اخراجی ها فکر می کنم بی اختیار به یاد این شعر رسول یونان می افتم:

وای اگه شکار چی ها قصه بگن                                  بوی باروت همه جا رو می گیره
دنیا پیش چشـم آهو تار میشـه                                  تـوی دره ها می افتـــه میمــیـــره
دنیایی که ما میخواستیم این نبود                              خواب آیینه و گل دیده بودیم
روی رودخـــانـــه تمـســاح و خطـــر                              خواب طولانی پل دیده بودیم
بعضــــی شبـا کـه همــه خــوابنـــد                              بجــز عاشقـــا بجــز دیونـه ها
مـاه رو تـو کفـن خـون مـی پیچـــن                              اون بـالا بالای قهــوه خــونـه ها